B-52 Stratofortress Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie Ga naar: navigatie, zoeken B-52H Stratofortress Fabrikant: {{{Fabrikant}}} Rol: Strategische bommenwerper Bemanning: 6 Varianten: XB-52, B-52A, B, RB-52B, B-52C, D, E, F, G en H' Stukprijs: (1998, B-52H) $53.400.000 Status Eerste vlucht: {{{Eerstevlucht}}} Aantal gebouwd: {{{Aantalgebouwd}}} Gebruik: Verenigde Staten (1952-heden) Afmetingen Lengte: 48,5 m Hoogte: 12,4 m Spanwijdte: 56,4 m Vleugeloppervlak: 370 m² Gewicht Leeggewicht: 83250 kg Brandstofgewicht: {{{Brandstof}}} kg Wapenlast: {{{Wapengewicht}}} kg Startgewicht: 120000 kg Max. gewicht: 220000 kg Laadvermogen: {{{Laadvermogen}}} Krachtbron Motor(en): 8× Pratt & Whitney TF33-P-3/103 turbofans Propeller(s): {{{Propeller}}} Stuwkracht: 8×76 kN Vermogen: {{{Vermogen}}} kW Prestaties Kruissnelheid: {{{Kruissnelheid}}} Topsnelheid: 1000 km/u Klimsnelheid: 26 m/s Vliegbereik: 15000 km Actieradius: 7210 km Dienstplafond: 17000 m Bewapening Boordgeschut: {{{Boordgeschut}}} Ophangpunten: {{{Ophangpunten}}} Bommen: 27200 kg Raketten: {{{Raketten}}} Luchtvaartportaal De B-52 Stratofortress is een Amerikaanse lange-afstands zware- bommenwerper (geschikt voor nucleaire - of geleide conventionele bommen), gebouwd door Boeing. Hoewel het toestel een overblijfsel van de Koude Oorlog is, en voor het eerst werd ingezet tijdens de Vietnamoorlog, speelt het toestel nog steeds een belangrijke rol in operaties van de Amerikaanse luchtmacht. 40% van de bommen die tijdens Operatie Desert Storm werden gebruikt werden uitgeworpen door B-52's. Het toestel kreeg vanwege zijn grootte de bijnaam BUFF (Big Ugly Fat Fucker). Een B-52 heeft een ongebruikelijk landingsgestel. Het bestaat uit 4 dubbele hoofdwielen die achter elkaar onder de romp geplaatst en bovendien bestuurbaar zijn en 2 kleine zijwielen onder de vleugeltips. Dit maakt het mogelijk om met zijwind te landen volgens een techniek die als krablanding bekend staat. Inhoud [verbergen] 1 Achtergrond 2 Geschiedenis 3 2e generatie 4 Uitrusting 5 Bewapening 6 Bemanning 7 Inzet 8 Externe links [bewerk] Achtergrond Al meer dan 40 jaar is de B-52 Stratofortresses de ruggengraat van de Amerikaanse luchtmacht. De B-52 is in staat om een groot arsenaal van verschillende types bommen te droppen (zie Bewapening). De B-52 is het oudste nog operationele toestel van de Amerikaanse luchtmacht. Het toestel wordt voortdurend gemoderniseerd en zal vermoedelijk nog tot 2030 in dienst blijven. De B-52A vloog voor het eerst in 1954; het B model kwam in dienst in 1955. In totaal zijn er 744 toestellen gebouwd. De laatsten werden in oktober 1962 geleverd, en waren van het type B-52H. Alleen dit type wordt thans nog gebruikt. Hiervan zijn 102 toestellen gebouwd; de eerste B-52H werd geleverd in mei 1961. Inmiddels heeft de B-52H geen nucleaire taken meer. Dit om te voldoen aan de START II verdragen. De nucleaire taak van de B-52H is nu overgegaan op de Rockwell International B-1 Lancer en de Northrop-Grumman B-2 Spirit. Er zijn momenteel 94 B52H's bij de USAF waarvan er 82 direct inzetbaar zijn. De B-52H kan meer dan 20 in de lucht te lanceren kruisraketten meenemen. [bewerk] Geschiedenis De B-52 is oorspronkelijk ontworpen ter vervanging van de Convair B-36 Peacemaker en bedoeld voor langdurige missie op grote hoogte waarbij een nucleaire aanval werd verricht. XB-52 was de experimentele versie die de eerste vlucht maakte in april 1952 de eerste B-52A toestellen vlogen in juni 1954 de eerste B-52B operationele versie werd in juni 1955 als langeafstands bommenwerper en verkenner bij de USAF geïntroduceerd; de versie had een beter aanvals navigatiesysteem de B-52C en D volgden in maart 1956; de C was uitgerust met 2 enorme vleugeltanks en verbeterde avionica en de D kreeg een sterker airframe. De D vormde niet alleen jarenlang de ruggengraat van het Strategic Air Command (SAC), maar werd later ook ingezet voor conventionele aanvallen in Vietnam. de B-52 E werd in oktober 1957 uitgebracht met een nieuw bombardeer navigatie systeem waarmee ook low-level operaties konden worden uitgevoerd. Dit vanwege sterke verbeteringen in de luchtafweer van de Sovjet-Unie. de B-52F werd in januari 1958 uitgebracht, deze had verbeterde J-57 motoren met meer vermogen. De B52C had enorme tiptanks [bewerk] 2e generatie De productie van de B-52G in augustus 1958 vormde de introductie van de 2e generatie B-52’s. Het toestel had dezelfde basis airframe structuur maar was gebouwd volgens een totaal nieuw concept, met andere materialen en met totaal vernieuwde systemen. Dit resulteerde in een veel lager leeggewicht, minder onderhoud en een groter bereik door toepassing van andere wapens en verbeterde elektronische afweersystemen. Het toestel kon intern de ouderwetse vrijeval atoombommen meevoeren maar onder de vleugels ook de nucleaire AGM-28 Hound Dog stand-off raket en de ADM-20 Quail decoyraket waarmee het toestel beter inzetbaar werd. De G versie bleef operationeel tot in 1994. Daarna werden de toestellen vernietigd vanwege het tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie gesloten SALT akkoord. B52H met AGM-158's B-52H B-52 commandant werkpositie De B-52H eindversie werd in 1961 operationeel. Dit toestel was uitgerust met Pratt & Whitney TF-33 motoren en een 20mm 6 loops roterend Vulcan kanon in de staart i.p.v. 4 automatische machinegeweren. Ook was het voorzien van sterk verbeterde avionica waarmee nog lager kon worden gevlogen dan al mogelijk was. [bewerk] Uitrusting Gedurende zijn levensduur onderging de B-52 vele aanpassingen; de belangrijkste hiervan zijn wel de versterking van het airframe, de grote aantallen nieuwe systemen t.b.v. elektronische tegenmaatregelen voor zelfbescherming en het toevoegen van uitwendige sensoren voor infrarood en voor low-light TV wat zeer nauwkeurig navigeren en bombarderen mogelijk maakt. Aanpassingen: invoering Global Positioning System invoering TACtical Air Navigator (TACAN) replacement system invoering Integrated Conventional Stores Management System invoering ARC-210/DAMA SATellite COMmunication Secure Voice system invoering verbeterde Electronic Counter-Measures Air Force Mission Support System EVS 3-in-1 (Electro View System, Scanning TV, Forward Looking Infra Red system) Night Vision Imaging System cockpit compatible lighting standard flight loads datarecorder avionics Midlife Improvement Fuel Temperature Monitoring System Panoramic Night Vision Goggles Advanced Infrared Expendables Advanced real Time Engine Health Monitoring System Closed Loop Sensor-To Shoot Data Collector/Transmitter Precision Targeting Radar B-52 Cockpit Modernization KY-58 VINSON encrypted secure voice communications Enhanced Bomber Mission Management System Chaff and Flare Dispenser Upgrade B-52 benedendekse werkposities [bewerk] Bewapening Ook werd in de loop van zijn levensduur de B-52 bewapening aangepast: tot 1967 was het toestel in staat tot het afwerpen van alle conventionele en nucleaire bommen in 1968 werd de stand-off AGM-28 Hound Dog raket als wapen geïntroduceerd in de jaren ’70 werd deze vervangen door door de AGM-69 Short Range Attack Missile (SRAM) het toestel werd geschikt gemaakt voor gebruik van CBU-87/89/97 type clusterbommen en CBU-103/105 Wind Corrected Munition Dispensers GBU-31/32 Joint Direct Attack Munition (JDAM) AGM-86 nucleaire en AGM-86B conventionele Air Launched Cruise Missiles (ALCM) AGM-84 Harpoon AGM-129A Advanced Cruise Missile (ACM) AGM-142 Have Nap AGM-154 Joint Stand-off Weapon AGM-158 Joint Air to Surface Stand-off Missile [bewerk] Bemanning De bemanning van een B-52 bestaat uit 5 personen met werkposities op 2 dekken. Op het bovendek zitten de commandant, de vlieger, de electronic warfare officer/kanonnier. Op het benedendek zitten de navigator en radarnavigator. Koude oorlog standby inzet [bewerk] Inzet Van 1955 tot 1991 werden B-52’s door het Strategic Air Command ingezet als lange afstandsbommenwerpers en waren ze op de grond en in de lucht stand-by als nucleaire vergeldingswapens waar gelukkig nooit een beroep op is gedaan. In juni 1965 bombardeerden conventioneel geladen B-52’s voor het eerst doelen in een gebied dat men de IJzeren Driehoek noemde in Vietnam. Met deze operatie Arclight begon het 8 jaar durende luchtoffensief in Zuidoost-Azië. Gedurende deze periode gingen 31 B-52’s in acties verloren, 18 werden door de vijand neergeschoten, de andere 13 door andere oorzaken. De laatste luchtaanvallen vond plaats in januari 1973. Tijdens de Golfoorlog in 1990 werden opnieuw B-52’s ingezet. Opererend vanaf diverse bases in Europa, het Midden Oosten en de Verenigde Staten volbrachten ze 1741 missies. In 1998 volgde een hernieuwde inzet tegen het Servische leger, gedurende de NAVO-operatie Allied Force in het Kosovo conflict. De laatste B-52 inzet volgde gedurende operatie Enduring Freedom tegen Taliban posities in Afghanistan.